در عصر آرمان شهر های دروغین ، دریغ ورزیدن از هر تلاشی جهت گسترش و تعمیق فرهنگ مهدوی ، نابخشودنی است .
از آنجا که امامت از نعمت های بزرگ الهی است « و لم ینادَ بشیء مثل ما نودی بالولایه » شناساندن نعمت حضرت ولی عصر (عج) قدرشناسی از نعمت را به دنبال دارد و جامعه قدردان از نعمت امامت ؛ مرهون لطف حضرت حق تعالی قرار میگیرد که « لئن شکرتم لازیدنّکم » ؛ در زیارت جامعه کبیره می خوانیم : « ان ذکر الخیر اوّله و اصله و فرعه و معدنه و ماوراه و منتهاه » اگر از خیری یاد شود ، شما { اهل بیت } ابتدای آن و ریشه و شاخه آن ، و سرچشمه و پناهگاه و انتهای آن هستید .
اهل بیت ( علیهم السلام ) واسطه نعمت ها نیز هستند . امام و معرفت ایشان ، سرچشمه خیر کثیری است که خداوند جلیل با اهدای آن بر بندگان منت گذارده و آن را از بقیه نعمت ها بزرگتر خوانده است . در برخی روایات ، معرفت خداوند به معرفت امام تعبیر شده است . امام حسین ( ع ) در پاسخ « ما معرفه الله ؟» فرمود : « معرفهُ اهل کلّ زمانِِ امامهم الّذی یجب علیهم طاعته » ؛ شناختن امام زمان خود است که اطاعت او بر ایشان واجب است .
پس با این حساب امام شناسی ، علاوه بر نعمت شناسی و قدر شناسی ، خداشناسی را در پی دارد ؛ « و لو هُم ما عُرِفَ الله » و هیچ چیز مهمتر از معرفت خدا نیست ، که « اوّلُ عباده الله معرفته » .
این مجموعه ، سعی در شناساندن بیشتر حضرت مهدی ( عج ) در تمامی عرصه های مهدوی(شخصیت حضرت ، غیبت ، انتظار ، ظهور ، رجعت و ... ) دارد .
اساساََ فرهنگ نویسی ( به جهت اینکه باید جامع باشد ) کاری است بس دشوار ، و عزمی گروهی می طلبد . درباره این مجموعه ، اهمیت موضوع و دامنه بحث نیز دشواری آن را دو چندان می نمود ؛ اما احساس وظیفه و شعله اشتیاق مرا بدین کار واداشت و از این بابت بر پیشگاه حضرت حق ، پیشانی سپاس می سایم و از عنایت حضرت ولی عصر( ارواحنا فداه ) بی نهایت سپاسگذارم .
والسّلام علیکم و رحمه الله و برکاته
العبد توحید مکرم
یازدهم تیرماه هزارو سیصد و نود و سه